Czym jest jonizacja powietrza ?
Jonizacją nazywamy proces w którym atom nabywa lub traci ładunek elektryczny. Tym ładunkiem jest elektron.
Efektem jonizacji w aspekcie klimatycznym jest posiadanie ładunku przez cząsteczki tworzące powietrze, takie jak np. tlen czy cząsteczki pary wodnej. Cząsteczki wykazujące dowolny ładunek nazywamy jonami. W odniesieniu do powietrza bardziej precyzyjnym określeniem jest termin aerojony, występujący w literaturze przedmiotu i rozpowszechniony w literaturze angielskiej (air ions, airborne ions). Sam elektron posiada ładunek ujemny, wobec czego cząsteczki pozbawione jednego lub więcej elektronów wykazują przewagę ładunku dodatniego. Analogicznie, cząsteczki posiadające nadmiarowy elektron są nośnikami ładunku ujemnego. Odpowiednia koncentracja aerojonów, a więc naładowanych cząstek powietrza (zarówno o dodatnim, jak i ujemnym ładunku), decyduje m.in. o właściwościach elektrycznych powietrza, wpływa na koagulację pary wodnej i szereg naturalnych zjawisk w otaczającej nas atmosferze. Do tych zjawisk należą wyładowania atmosferyczne, kataliza samooczyszczania, i wiele innych. Liczne badania prowadzone z użyciem właściwych technik, a których szczytowy rozwój przypadał na lata 1960-80, doprowadziły do wniosku, że powietrze z wysoką koncentracją aerojonów jest charakterystycznym elementem bioklimatu terenów nieuprzemysłowionych, takich jak obszary lasów i, przede wszystkim, gór, a zatem miejsc, w których ludzie na ogół czują się lepiej.
Ważnym faktem, na ogół nie wspominanym w powielanych opracowaniach paranaukowych, jest zawężenie wspomnianych badań do tzw. lekkich jonów. Działo się tak przede wszystkim z powodu stosunkowo prostych, nie sprawiających wielkich trudności technik pomiarowych, wystarczających do pomiarów tej grupy jonów, czego nie można powiedzieć o miernictwie dużych, ciężkich jonów. Aerojony te charakteryzuje nikła ruchliwość elektryczna, która w przypadku bardzo dużych jonów o niewielkim ładunku kształtuje się poniżej tzw. ruchliwości krytycznej przyjmowanej w najbardziej czułych miernikach jonów. Również wytwarzanie aerojonów lekkich jest procesem łatwiejszym.
Efektem jonizacji w aspekcie klimatycznym jest posiadanie ładunku przez cząsteczki tworzące powietrze, takie jak np. tlen czy cząsteczki pary wodnej. Cząsteczki wykazujące dowolny ładunek nazywamy jonami. W odniesieniu do powietrza bardziej precyzyjnym określeniem jest termin aerojony, występujący w literaturze przedmiotu i rozpowszechniony w literaturze angielskiej (air ions, airborne ions). Sam elektron posiada ładunek ujemny, wobec czego cząsteczki pozbawione jednego lub więcej elektronów wykazują przewagę ładunku dodatniego. Analogicznie, cząsteczki posiadające nadmiarowy elektron są nośnikami ładunku ujemnego. Odpowiednia koncentracja aerojonów, a więc naładowanych cząstek powietrza (zarówno o dodatnim, jak i ujemnym ładunku), decyduje m.in. o właściwościach elektrycznych powietrza, wpływa na koagulację pary wodnej i szereg naturalnych zjawisk w otaczającej nas atmosferze. Do tych zjawisk należą wyładowania atmosferyczne, kataliza samooczyszczania, i wiele innych. Liczne badania prowadzone z użyciem właściwych technik, a których szczytowy rozwój przypadał na lata 1960-80, doprowadziły do wniosku, że powietrze z wysoką koncentracją aerojonów jest charakterystycznym elementem bioklimatu terenów nieuprzemysłowionych, takich jak obszary lasów i, przede wszystkim, gór, a zatem miejsc, w których ludzie na ogół czują się lepiej.
Ważnym faktem, na ogół nie wspominanym w powielanych opracowaniach paranaukowych, jest zawężenie wspomnianych badań do tzw. lekkich jonów. Działo się tak przede wszystkim z powodu stosunkowo prostych, nie sprawiających wielkich trudności technik pomiarowych, wystarczających do pomiarów tej grupy jonów, czego nie można powiedzieć o miernictwie dużych, ciężkich jonów. Aerojony te charakteryzuje nikła ruchliwość elektryczna, która w przypadku bardzo dużych jonów o niewielkim ładunku kształtuje się poniżej tzw. ruchliwości krytycznej przyjmowanej w najbardziej czułych miernikach jonów. Również wytwarzanie aerojonów lekkich jest procesem łatwiejszym.